Norwegia nazywana bywa „najpiękniejszą córą Skandynawii” i nie ma w tym stwierdzeniu cienia przesady. Ta utkana z gór, lasów, zatok i wysp wstęga o prawie dwóch tysiącach kilometrów długości zachwyca oryginalnym urokiem i niepowtarzalnym pięknem natury. Charakterystyczne dla norweskiego krajobrazu fiordy wyglądają na miejsca, z którymi natura nie bardzo wiedziała, co począć – nie mogąc zdecydować się ani na morze, ani na góry, połączyła je razem, tworząc krainę dwóch żywiołów.
Przybywający tutaj mieszkaniec któregoś z dużych europejskich miast, pozbawiony na co dzień kontaktu z przyrodą, czuje się jednocześnie i zagubiony, i zafascynowany potęgą natury. Wdzierające się na sto kilkadziesiąt kilometrów w głąb lądu morze, o intensywnej szmaragdowej barwie rzadko spotykanej nawet wokół wysp koralowych i urwiste, pionowo wznoszące się nad nim skały, z których roztaczają się wspaniałe widoki, nie są jedyną atrakcją turystyczną Norwegii. Za fiordami, dalej w głąb lądu rozciąga się kraina fieldów – górskich kamiennych płaskowyżów, pokrytych przez cały rok lodowcami i płatami śniegu, które latem tworzą malowniczą sieć wartkich strumieni, wodospadów i górskich jezior. Najwyższy z fieldów – Jotunheimen, czyli Siedlisko Olbrzymów, był, według legendy, terenem walk boga Thora ze złośliwymi trollami i olbrzymami. Ta i podobne jej baśnie, ciągle żywe w norweskiej kulturze, pochodzą z czasów wojowniczych Wikingów, którzy w IX wieku zdobywali Brytanię i docierali do wybrzeży Morza Śródziemnego, a przez północny Atlantyk nawet do Grenlandii. Dzisiaj po mężnych wojownikach Harolda Jasnowłosego pozostały stare cmentarzyska rozrzucone wokół Bergen, legendarne długie łodzie w muzeum w Oslo i drewniane kościoły typu skav.
Piękna przyroda, której niepowtarzalność wyróżnia Norwegię spośród innych krajów, wywarła wielki wpływ na jej mieszkańców. Wbrew obiegowym opiniom o zimnych Skandynawach, Norwegowie, żyjąc w małych, znacznie od siebie oddalonych osiedlach, są spragnieni kontaktów ze światem. Życzliwi i otwarci, podczas spotkań z cudzoziemcami pragną dowiedzieć się, jak żyją inni. Około jednej trzeciej mieszkańców kraju mieszka w stolicy, która od lat 90-tych całkowicie zmieniła swoje oblicze. Z sennego szarego miasta na krańcach kontynentu przeistoczyła się w nowoczesną metropolię. Nie pozostają w tyle inne miasta – piękne, latem obsypane kwiatami, surowe Trondheim i leżący na południu kraju Stavanger. Dzisiejsza Norwegia, mocno osadzona w przeszłości i dumna ze swej historii, jest krajem śmiało patrzącym w przyszłość. Społeczeństwo zamożne dzięki odkryciu w latach 70-tych ubiegłego wieku złóż ropy, potrafiło mądrze wykorzystać obfitość pieniędzy, znaczną ich część inwestując w ochronę drogiej sercu każdego Norwega przyrody. Dzięki temu pozostała ona nieskażona i wraz z białymi nocami oraz gorącym, choć krótkim latem, stanowi niebagatelną atrakcję dla licznie przybywających tam turystów.
